Daaaag mensen,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blogpost voor jullie heb gemaakt! Dit komt omdat ik intensieve dagen maak hier, een weekend weg ben geweest en twee keer ziek ben geweest. Maar daar issie weer!

Het leven hier is voor mij alweer best gewoon na 4 weken, maar voor jullie nog onbekend. Daarom wil ik in deze blog graag wat vertellen over hoe het er hier zoal aan toe gaat!

In mijn eerste post vanuit hier had ik het erover dat mij gelijk opviel dat er overal mensen rijden, fietsen en lopen. Er gebeurt hier dus veel langs de weg! Wat daar ook nog bij hoort is dat er mensen aan de straten zitten om van alles en nog wat te verkopen. Zo kan je op straat bijvoorbeeld overal wel bananen, mandarijnen en nootjes kopen. Ook staan er mensen die Airtime verkopen. Airtime is het beltegoed van Airtel, hét netwerk in Malawi. Daar kan je bijvoorbeeld voor 1000 MWK (Malawiaanse Kwacha) -wat ongeveer gelijk staat aan €1,15- beltegoed kopen. Ik koop vaak voor 7000 MWK wat mij 3.5GB aan internet oplevert! Er zijn heel veel mensen die dit op straat verkopen, dat vind ik altijd wel apart gezien we het in Nederland allemaal via onze providers doen of in ieder geval in een winkel of online kopen.

Verder fietsen er mensen langs met spullen op/aan hun fiets. Deze mensen kun je roepen als je iets wilt kopen en dan stoppen ze voor je. Zo fietsen er mensen met enorme bulten suikerriet, cassave of (levende) kippen aan hun fiets. Ik weet niet of je de kippen ook zo kan kopen maar het is wel een heel maf en ook wel sneu gezicht! Er hangen volgens mij wel 20 kippen op de kop aan het stuur en achterop. Helemaal vreemd toen ik ineens iets half bewusteloos hoorde tokken, oeps.

Dan zijn er nog de mensen die 's ochtends aan de weg staan met hun handen omhoog en daarin de krant van die dag, de mensen die ijsjes verkopen en de mensen die zonnebrillen en sierraden verkopen. Er zijn mensen die met een schaal op hun hoofd lopen met pinda's en zakjes met water. Ook zijn er nog mensen die kleren verkopen, mensen die oplaadkabeltjes verkopen en mensen die hondenriemen verkopen. Oh.. Wat ook wel naar is is dat ze hier ook met kleine schattige puppy's langs de weg staan.

Tot zo ver de straat! Als we thuiskomen is het altijd afwachten of de stroom het doet. Inmiddels weet ik ook dat je het kan zien aan de stoplichten, ze zijn aan wanneer er stroom is en uit wanneer er geen stroom is (klinkt best logisch toch!?). Dit bepaalt ook vaak of er wel of geen warm water is. We hebben een boiler die je zelf aan en uit kan zetten met een knop die ook op stroom werkt. Deze is er omdat water hier schaars is en de boiler kapot kan gaan als hij de hele dag aan staat. Met de stroom is het wel vaak zo dat als het het bijvoorbeeld 's ochtends nog doet het het 's avonds niet meer doet. Het het. Het water uit de kraan drinken wij overigens niet, wij kopen water in flessen waar heeeel wat liter in zit en pompen het daar uit. In verband met de stroom koken wij ook op twee gaspitten.

'S nachts janken de zwerfhonden en andere honden (vaak waakhonden) gezellig naar elkaar heen en weer en om 5 uur klinkt het geluid van een Moskee in de buurt. We slapen bijna allemaal met oordopjes in dus!

We hebben een schoonmaakster thuis die ook voor 100 MWK (€0,20) per kledingstuk onze kleding kan wassen. Ondergoed doen we zelf. Dit wassen gaat hier niet met een wasmachine en een droger maar met de hand en een waslijn. Elke avond geven we een bord eten aan de guard die dan onze compound bewaakt (samen met de honden natuurlijk). Een compound is een stuk omheinde grond waar één of meerdere huizen op staan. Bij ons is dat het huis van de buren en van ons, het zijn twee als het ware gespiegelde huisjes die aan elkaar zitten.

Het eten is hier prima, er is alleen een stuk minder dan in Nederland. Wat je erg veel ziet hier -en dan vooral langs de weg en op de markt- is kool, tomaten, aardappels (zoet een Ierse), uien en visjes. Verder zijn er andere groenten zoals wortels, doperwten, boontjes, komkommer, mini courgettes, paprika, chinese kool/sla en pompoen. Dit is niet alles maar wel het meeste. Ze hebben hier geen varkens dus qua vlees is er rund en kip en er is vis. Wat ze op mijn project als ontbijt (10 uur 's ochtends) eten is brood met boter of gekookte zoete aardappel en 's middags dus Sima met boven genoemde dingen. Wat je hier ook overal ziet zijn maïspuffs. Dit eten de kinderen op het project als tussendoortje voor het middageten en overal waar je komt zie je kinderen met zakjes lopen waar die dingen in zitten. Los hiervan zijn er trouwens gewoon supermarkten waar je vanalles kan kopen zoals ontbijtgranen, melk, yoghurt, brood, chips, snoep, koekjes en alles wat ik niet op ga noemen.

De mensen hier zijn ontzettend vriendelijk. Hoe een gesprek of ontmoeting hier begint is: 'hey, how are you?' 'I'm fine how are you?' 'I'm fine to, thank you.' Dat vind ik altijd wel grappig want het is best nietszeggend maar wel lief. Omdat je te gast bent willen mensen, en dat merk ik dan meer op mijn project, alles voor je doen. Zo mag ik eeeeigenlijk niet helpen mijn eigen bord op te ruimen of een pan weg te brengen. Ook krijg ik daar nog vaak een speciaal bord in plaats van een aluminium bord. Dit laten ze wel steeds wat meer los merk ik! Vandaag ging ik naast één van de vrouwen op de grond zitten en terwijl ik onderweg was naar beneden zei ze "oh no! You can sit here!" (Op een bank). En ze lachte een beetje half beschaamd omdat ik toch naast haar op de grond ging zitten. Wat me ook nog opviel is dat als ik mijn teen of iets stoot of dat ik zelf iets laat vallen dat ze hier dan zeggen "ooh, sorry!" Terwijl ik het zelf deed, best schattug.

In huis waren we eerst met 9 mensen, gisteren nog met 8 en vandaag met 6. Vanaf nu gaat er elke week iemand weg. Na degene die het laatst voor mij weg gaat vlieg ik de 27e met iemand terug en blijft er nog 1 iemand over voor een week. Best gek!

Dat is alles over het leven in Malawi wat er op dit moment uit komt! Ik zal wellicht vanavond, wellicht een ander moment nog een blog schrijven over het project.

Zikomo kwambiri! Tionana