Dag allemaaal,

Zoals jullie konden merken is het mij vorige week niet meer gelukt een blogpost te schrijven over het project, maar bij deze!

Alles wat ik in al mijn posts schrijf over mensen is ten alle tijden met het volste respect voor de personen in kwestie. Ik probeer de dingen feitelijk te brengen, mijn bedoeling is niet negatief en ik heb begrip voor hun situatie en denkwijze. Dat gezegd te hebben;

Na 5 weken verandert er natuurlijk heel veel. In het begin is het natuurlijk heel erg wennen en kijken hoe alles gaat. Daarna ga je mee doen met alles en in mijn geval kijken wat je nog meer bij zou kunnen dragen. Ik merkte dat ik er op een gegeven moment tegenaan begon te lopen dat ik hier heen kwam met de gedachte iets bij te dragen, maar ik dat voor mijn gevoel helemaal niet echt deed.

Ik heb in het begin al de keuze gemaakt om niet met de jongste kinderen mee te gaan maar met de oudere kinderen. Voor mij leek daar meer uitdaging in te zitten en dat is ook gebleken. Eerder vertelde ik al dat ik speelde met de kinderen. Vlak daarna kwam de vrouw terug die blijkbaar de kinderen elke dag lesjes geeft! Dat vond ik natuurlijk reuze leuk en interessant en heb daar elke dag bij gezeten.

Ik heb eens een tijdje geobserveerd en mij viel op dat de vrouw erg goed is in het aanleren van liedjes en rijmpjes aan de kinderen. In het geval van liedjes en het ABC is dat natuurlijk helemaal top. Maar mij viel ook op dat de kinderen daardoor nog steeds niet begrepen wat de rijmpjes inhielden. Zo kunnen de kinderen heel goed van 1 tot en met 20 tellen zonder de cijfers afzonderlijk te kunnen herkennen en/of begrijpen wat het nou eigenlijk inhoudt. Voorzichtig heb ik voorgesteld of ik samen met haar eens iets anders kon proberen en dat was goed. Ik heb bekertjes meegenomen en daarop de cijfers 1 tot en met 20 geschreven. We vroegen eerst aan alle kinderen welk cijfer het is en vroegen vervolgens één kind naar voren om dat aantal stenen in het bekertje te doen. Ook viel op dat de kinderen geen kleuren kennen en zijn met een aantal kleuren potloden aan de gang gegaan. We herhalen elke dag en vragen de kinderen bijvoorbeeld 'welke kleur is dit?' en of ze vervolgens iets anders kunnen aanwijzen wat dezelfde kleur heeft. Ik merk dat de kinderen graag willen leren en dat de vrouw ook graag de kinderen iets wil leren, top dus!

Afgelopen week heb ik een gesprek gehad met de coördinator van Doingoood en de hoofd non van House of Joy. De aanleiding voor dit gesprek was dat ik nog een bedrag te besteden had voor het project. Hierin hebben we gevraagd aan de hoofd non wat zij nodig vond. Zij vertelde dat er truitjes nodig waren voor de jongste kinderen en dat zij verder niet zo 123 iets wist. Dat gaf mij mooi de kans om aan te geven dat ik nu bezig ben met het lesgeven van de kinderen en dat ik daar graag materialen voor aan zou willen schaffen. Dit vond zij een goed idee en ik mocht het samen met de vrouw die lesgeeft en een andere vrouw zelf gaan halen.

In het gesprek werd ook nog even gevraagd hoe ze mij vond op het project. Toen ik op het project aankwam was zij zelf nog 2 weken in Zuid-Afrika en ze vertelde dat toen ze terugkwam de vrouwen naar haar toe waren gekomen om te vertellen dat ze het fijn vonden dat ik me zo aanpaste aan ze. Ook zei ze dat ik heel volhardend was wat het (samen)eten betreft (hihi) en dat ze heel blij was dat ik naar de oudere kinderen was gegaan "Yes I don't know why, but every volunteer normally seems to disappear with the little children." Best fijn om te horen!

De volgende dag, afgelopen donderdag, ben ik met de twee vrouwen de stad in geweest. Eerst hebben we op de kledingmarkt een hele zak vol kindertruitjes gekocht. Opeens stonden de dames voor zichzelf te kijken en vroeg eentje "you can buy this for me?". Daar kwam even het 'rijke blanke'-imago naar boven en heb ik even verteld dat het geld dat ik te besteden heb toch echt voor de kinderen is. Uitleggen dat je toch niet zo rijk bent als ze denken is best een beetje lastig en soms moeilijk te geloven voor de mensen hier. Het is zo relatief. Vervolgens zijn we naar de winkels gelopen en vonden we bij binnenkomst een boekenwinkel. Daar stond een man die ons maar al te graag wilde helpen en zo kwamen we bij de leerboeken. De vrouwen zijn niet opgeleid en hebben geen ervaring met kinderen lesgeven zoals wij dat kennen en vonden zo elk boekje ontzettend nuttig en goed om te kopen (bijvoorbeeld boeken die duidelijk veel te hoog van niveau waren of simpelweg niet nuttig). Dit was voor mij een uitdaging maar we hebben een aantal mooie boeken kunnen vinden! Zo hebben we een paar boeken gekocht om engels van te leren, rekenen en kleuren (alle cijfertjes 3 worden rood, alle 2 blauw enz.). Ook hebben we een paar Chichewa verhalen boekjes en leuke diverse werkbladen voor verschillende leeftijden gekocht. Daarna hebben we in andere winkels nog 2 pakken A4 papier gekocht. Dit ook met het oog op de middelste groep, die spijtig genoeg heel vaak niks te doen heeft en gewoon moet wachten tot ze eten krijgen of iets dergelijks. Verder hebben we voor alle kinderen schriftjes gekocht, potloden, gummen, nakijkpennen voor juf, een ABC poster, een etui en mapjes om belangrijke papieren in te bewaren. Moe maar voldaan heb ik de dames toch nog getrakteerd op een lunch. Waar ze als echte Malawianen vroegen of ik van beide apart een foto wilde maken van ze voor een beeld. Haha

Om te zorgen dat juf ook weet hoe ze de dingen georganiseerd en wel moet gebruiken ben ik de volgende dag met haar gaan zitten om al haar spullen uit te zoeken. Ze had overal losse papieren, incomplete spellen, krijtjes, potloden en noem maar op. Ik heb gevraagd of ze het goed vond dat ik haar liet zien hoe ze dingen netjes en georganiseerd kan houden en dat mocht. Die toestemming te hebben gekregen heb ik subtiel alle losse papieren en incomplete spellen weg weten te werken en alle stiften en potloden en krijtjes bij elkaar gekregen. Soms was het voor haar wel moeilijk, het voelde soms een beetje alsof ik met een verzamelaar te maken had. Toen dat allemaal gedaan was heb ik haar verteld dat het handig voor haarzelf en de kinderen kan zijn om een week schema te maken. Ik heb haar verteld dat we de eerste dan samen maken en dat ze het voor volgende week zelf kan maken waar ik bij ben. Ik heb haar gevraagd of ze alleen 's ochtends of ook 's middags les geeft en ze gaf aan beide (eigenlijk alleen 's ochtends, maar goed). Ik heb met haar afgesproken dat we elke ochtend doen en haar verteld dat het , omdat het jonge kinderen zijn die nog niet naar school gaan, ook belangrijk is dat de kinderen speeltijd hebben. Daarom hebben we woensdag middag speeltijd, donderdag middag tekentijd en vrijdag middag knutseltijd.

Verder ben ik nu bezig een reader te maken met tips voor het lesgeven van jonge kinderen en speel- en knutselactiviteiten voor de middelste en de oudste groep. Ik merk dat juf heel graag wil maar simpelweg geen kennis heeft van hoe ze het moet aanpakken. Ik ga met haar samen de reader doornemen en ik ga proberen het nog in het Chichewa te laten vertalen zodat het voor juf makkelijker wordt, maar dat weet ik niet of dat gaat lukken binnen de tijd dat ik hier nog ben.

Dit is wat mij de komende 2 weken nog bezighoudt. Ik hoop dat ze het vast kan houden en er plezier van heeft.

Dat was het weer! Bedankt voor het lezen!

Liefs